Έως το τέλος της ζωής....

Ναι ρε...

σε θέλω γονατιστή....

ανάμεσα στα πόδια μου...

να ικετεύεις την στιγμή...

να σου χαριστεί ο έρωτας.

Σε ποθώ...

γυμνή να προσπαθείς....

σε βρόμικα σεντόνια...

να σκουπίζεις κάθε ηδονή...

που χωρίς ενοχή, μου πρόσφερες.

Ναι εσένανε ζητώ...

να μου δωρίζεις το κορμί...

χωρίς πρέπει...

διαολεμένα γιατί...

σαν να μην είχες ποτέ...

δική σου ζωή.

Ναι αγάπη μου...

αφέντης σου εγώ και εξουσιαστής...

όπως θέλησες...

έτσι ονειρεύτηκες...

να ανήκεις...

σε άντρα δικό σου...

έως το τέλος της Ζωής.

Dimitris Anemos