Έτρωγα ζωή... στο πρόσωπο σου

Στοιχειωμένα τα βράδια μου…
κουβαλούν την γεύση σου…
χρωματίζονται στο αίμα σου.
Στα χέρια μου,
μπλεγμένα τα μαλλιά σου…
καθώς μέσα σου,
με έσπρωχνα.
Σαν κτήνος…
έτρωγα ζωή, στο πρόσωπο σου…
έγλυφα…
τους κορμιού σου…
τις Θάλασσες.
Το σώμα μου…
ένα με δικό σου…
στην μια καρδιά…
ανάπνεε.
Η μόνη μουσική…
ο ήχος των αναφιλητών σου…
γλυκός ο πόνος,
της ηδονής….
στα αυτιά μου ψιθύριζες.
Στα μάτια δεν είχα μορφή…
δεν είχα φως και σκοτάδι,
μόνο μια καυτή αρπαγή…
που σαν ζώο,
κατασπάραζα…
ότι μου άνηκε.
Στοιχειωμένα τα βράδια μου…
νεκρές οι μέρες μου…
λείπει από την ψυχή…
το δικό σου, χάδι.