Η Ψυχή...

Σήμερα θα σου γράψω…
για το χθες,
για το αύριο….
για το τώρα δεν θα αφήσω ανάσα…
να σπαταληθεί.
Το κορμί αγάπη μου…
θέλει και ποθεί….
όχι σε έναν…
να ξεγυμνωθεί.
άλλα όπου αυτό κρίνει....
στο πάθος να καεί.
Αυτό αποφασίζει…
σε ποιους αναστεναγμούς…
θα χαριστεί.
Το ίδιο αποφασίζει...
εάν θα ματώσει τα γόνατα,
όταν την ηδονή θα υπηρετεί...
στα τέσσερα σαν ζώο...
που παρακαλά να εξημερωθεί.
Το κορμί ξέρει την κάβλα…
από που θα γεννηθεί…
και σε πιο κομμάτι σώματος,
θα εκσπερματωθεί.
Μην ακούς…
αγάπη μου,
το κορμί δεν μπορεί να εκπορνευτεί…
το κορμί θέλει….
στιγμές να ερωτευτεί,
άλλες με πάθος σαν κτήνος…
απλά να γαμηθεί.
Αυτό που πρέπει να φυλάξεις,
είναι η Ψυχή…
η ψυχή πρέπει να είναι καθάρια,
αμόλυντη και ιερή!
και δεν μιλώ μόνο για την δική σου…
αυτήν την έχεις δική σου,
ή την πούλησες εσύ...
Αλλά για εκείνου..
που έχεις ανάμεσα στα πόδια σου,
και ως επαίτης τις ευχές σου υπηρετεί.
Η ψυχή αυτή…
είναι από την δική σου,
να θυμάσαι, πιο σημαντική…
Εξάλλου…
σε μια αγάπη θάνατο …
ή έναν αθάνατο έρωτα…
σκορπάει όλη η ζωή.
(Dimitris Anemos)

Σήμερα... δυο χέρια γεμάτα έρωτα

Σήμερα…
σπάω στιγμές..
σε κομμάτια ανομοιόμορφα.
Αλλάζω το χθες…
του κρεμάω φωτεινές επιγραφές,
να φωτίζει στο σήμερα.
Γεμίζω καρδιά…
της βάζω ζωή,
την χρωματίζω με της ψυχής…
τα χρώματα.
Αλλάζω την εικόνα…
σήμερα,
βάζω στα μάτια,
την χαρά,
και κοιτάζω ψηλά…
να βρέξει…
την κάθε ευχή,
σε ένα αναστεναγμό…
χωρίς όρια.
Σήμερα…
θα είμαι γονατιστός…
το σώμα μου γυμνό,
να νοιώθει,
την δύναμη της γης…
στα σπλάχνα μου να γίνει,
ο κατακτητής.
Σήμερα…
εγώ θα σε αγκαλιάσω,
χωρίς ντροπή…
μόνο με του πάθους την οργή,
σε δύο χέρια γεμάτα έρωτα.

(Dimitris Anemos)

Σήμερα μόνο, μπορείς!

Σήμερα έχεις άλλοθι...

μπορείς να με αγκαλιάσεις,

σφιχτά,

χωρίς ψυχή μόνο με τα χέρια. 

Μπορείς να γονατίσεις...

να ματώσεις τα πόδια σου,

υπομονετικά...

μόνο για σεξ,
χωρίς τον χτύπο της καρδιάς, να τραγουδά. 

Και δάκρυα μπορείς να αφήσεις...

να πέσουν στο πάτωμα σήμερα,

βαριά σαν θάλασσες...

και ας μην έχουν την αλμύρα,

της μοναξιάς. 

Αν θες μπορείς να ξεσπάσεις....

σε κλάματα,

να ουρλιάξεις,

να φωνάξεις, 

να ματώσεις τα χείλη σου, μπορείς,

στον πόνο κ στην απόγνωση....

και να ορκιστείς.

Ότι θα με αγαπάς ..,

όπως τώρα με αγαπάς...

για μια Ζωή δική μας. 

Ναι μπορείς...

να το ξεστομίσεις, 

από τα χείλη χωρίς ψυχή...

χωρίς το αίμα της καρδιάς...

να γίνει το κραγιόν στα χείλη.

Κανείς μας σήμερα,

δεν θα σου παραπονεθεί.

Αύριο που θα ξημερώσει,

και θα το αρνηθείς...

θα έχεις άλλοθι...

ότι σήμερα μπορείς την κάθε λέξη ...

στο ψέμα να βαφτίσεις,

Χωρίς καμιά ντροπή.

Έλα, πες το...

σε αγαπώ....

σήμερα εγώ.