Η Ψυχή...

Σήμερα θα σου γράψω…
για το χθες,
για το αύριο….
για το τώρα δεν θα αφήσω ανάσα…
να σπαταληθεί.
Το κορμί αγάπη μου…
θέλει και ποθεί….
όχι σε έναν…
να ξεγυμνωθεί.
άλλα όπου αυτό κρίνει....
στο πάθος να καεί.
Αυτό αποφασίζει…
σε ποιους αναστεναγμούς…
θα χαριστεί.
Το ίδιο αποφασίζει...
εάν θα ματώσει τα γόνατα,
όταν την ηδονή θα υπηρετεί...
στα τέσσερα σαν ζώο...
που παρακαλά να εξημερωθεί.
Το κορμί ξέρει την κάβλα…
από που θα γεννηθεί…
και σε πιο κομμάτι σώματος,
θα εκσπερματωθεί.
Μην ακούς…
αγάπη μου,
το κορμί δεν μπορεί να εκπορνευτεί…
το κορμί θέλει….
στιγμές να ερωτευτεί,
άλλες με πάθος σαν κτήνος…
απλά να γαμηθεί.
Αυτό που πρέπει να φυλάξεις,
είναι η Ψυχή…
η ψυχή πρέπει να είναι καθάρια,
αμόλυντη και ιερή!
και δεν μιλώ μόνο για την δική σου…
αυτήν την έχεις δική σου,
ή την πούλησες εσύ...
Αλλά για εκείνου..
που έχεις ανάμεσα στα πόδια σου,
και ως επαίτης τις ευχές σου υπηρετεί.
Η ψυχή αυτή…
είναι από την δική σου,
να θυμάσαι, πιο σημαντική…
Εξάλλου…
σε μια αγάπη θάνατο …
ή έναν αθάνατο έρωτα…
σκορπάει όλη η ζωή.
(Dimitris Anemos)